Donderdagmorgen 3 november. Rostock, aan de Oostzeekust in de voormalige DDR. Een gebied wat ons vanuit een ver verleden nog steeds een bepaalde smaak geeft . . . Gisteren zijn we toch eerst het plaatsje Stralsund lopend gaan bekijken en we werden super verrast! Jeetje wat een leuk, gezellig stadje, prachtige gerestaureerde panden, teveel om op te noemen en te fotograferen! Heel opvallend dat er hier (bijna) niets meer te zien is van het duistere verleden . . . Een Duitse dongel gekocht en even installeren dachten wij . . . Nou helemaal niet dus. Na een tijd vogelen en vanalles geprobeerd te hebben is Dick weer terug gegaan en volgens mevrouw was het plug en play . . . zij bleek het gewoon niet te weten. We hadden er genoeg van en wilden verder. Dus dan maar in Rostock naar een Tchibo, naar een ander filiaal waar wij dat ding gekocht hadden. Die winkels zijn altijd in een centrum dus daar gingen we weer met die grote bak en dan een parkeerplek zoeken. Dat lukte zo maar vlot! Ook daar wist mevrouw totaal niets van het product wat zij verkopen, zij gaf haar telefoon met het nummer van de hotline van de Tchibo en dat is dus wonderwel gelukt! Het bleek dus niet zo te gaan als in de andere landen . . . Eind van de middag kwamen wij hier aan op deze overnachtingsplaats en dat blijkt ook een prima plekje. Alleen jammer dat wij gisteravond in de lucht van mensenpoep (honden gesnackt) moesten gaan slapen . . . Hier hoef je alleen maar de weg over te steken en je bent op het strand wat we weer heerlijk vonden! Opvallend wel dat de mensen zeer onvriendeijk waren, irritaties omdat wij met 4 honden los lopen? Terwijl de honden niet naar die mensen kijken, leuk lopen te rennen en te spelen en wij alles opruimen? Bah, wat kan ik mij hier toch ongelukkig om voelen. En dan vandaag gaan wij weer een stukje verder en waar wij uitkomen weten we nog niet.
Woensdagmorgen 2 november. Stralsund (Duitsland). Een grote parkeerplaats aan de haven. Rondom ons prachtig gerestaureerde oude fabriekscomplexen, nu natuurlijk allemaal eetschuurtjes . . . Eerst nog even over gisteren. Echt waar, met tranen in de ogen voeren wij de haven van Trelleborg uit, dag Zweden. Het was heel mooi weer, een rustige zee en de overtocht, die bijna 4 uur duurde, hebben wij al lezend en ik ook muziekluisterend in speciale luie stoelen doorgebracht. Het was al schemerig toen wij aankwamen in Sassnitz. Nog een stukje verder gereden naar deze plaats. Dick vond het leuk om eens een nachtje in de thuishaven te staan van het mooie oude schip de 'Gorch Fock', deze komt ook altijd naar NL tijdens de 'Sail'. Hij heeft gisteravond prachtige avondopnamen gemaakt waar ik nog een bladzijde van moet knutselen. Een mooie plek hier, daar niet van, maar voor circus Zwart totaal ongeschikt . . . Geen weidegang voor de wilde dieren . . . Een armoedig randje gras langs een hekje en daar moeten de verwilderde dieren (en mensen) het mee doen . . . Weg vakantiegevoel op deze manier. Net wel een rondje haven gelopen waarbij de dames lekker eitjes gebakken hebben op de stenen . . . een doodsbange vrouw met Cavaliertje de stuipen op het lijf gejaagd, en leuk gespeeld met een heel brutaal Yorkshire terrier reutje. Net hebben we nog overwogen om morgen maar thuis aan te komen ipv overmorgen. Ik wilde het af laten hangen van Roosje, zij had al 3x een maaltijd overgeslagen en dat verontrustte mij behoorlijk. Als zij maaltijd 4 zou overslaan wilde ik rechtstreeks naar NL en naar de dierenarts . . . Paniekreactie? Nee hoor, jullie weten wat wij dit voorjaar met Emma meegemaakt hebben dus telt een gewaarschuwd mens voor twee. Maar . . . godzijdank heeft zij haar bak eten weer met smaak helemaal opgegeten! O ja, Dick is deze vakantie een slecht zwemleraar geweest . . . hij heeft niet alleen mijn fototoestelletje laten verdrinken maar ook de afstandsbediening van de tv kon niet zwemmen in de afwasbak . . . gelukkig kan ik wel zwemmen . . .
Dinsdagmorgen 1 november. Ystad, een plaatsje op een groot parkeerterrein bij sportvelden, vlakbij de strandpromenade welke wij vanmorgen al gelopen hebben. Gisteren hebben we Ystad goed bekeken en het is de moeite waard, een mooi stadje. Vooral het oude centrum sprak ons aan. Vijf jaar geleden waren wij hier ook al geweest maar het heeft toen toch echt een andere indruk achter gelaten! Dick heeft nog een leuke cache in de stad gedaan, de zg 'Wallandercache', erg leuk bedacht! De hele dag is het erg mistig geweest en om half vijf werd het donker en zat het helemaal potdicht van de mist. Aarzelend zie je hier de kerstsfeer aankomen en ik zou bijna (nog net niet helemaal) wensen dat wij die tijd hier konden zijn. Maar dit jaar hebben we andere dingen te doen. Dit overnachtingsplekje hadden we al gespot op GE en het was hier prima voor een nachtje. Direct vertrekken wij weer om naar Trelleborg te gaan want onze boot vertrekt om 12.45 uur en daar willen wij op tijd zijn . . . Zullen we er wel bij kunnen? Wordt vervolgd. Ik zit wel een beetje met een internetprobleem, toch ook maar een Duitse dongel kopen?
Maandagmorgen 31 oktober. Kåseberga, een leuk plaatsje aan een kleine haven. Geen boslucht meer maar een behoorlijk sterke zeewierlucht. En ja, gisteren gleden we langzamerhand de Zweedse sferen uit . . . Steeds minder falurode houten huisjes en steeds meer stenen huisjes die erg Deens aan doen. Ook schattig maar hier in Zweden zie ik toch liever de eerst genoemde . . . Toch is dit ook weer een leuk plekje, uitgezocht op Google Earth. Je zag toen ook iets bijzonders hier, Ales Stenar, een megalithisch monument in de vorm van een vikingschip. Hetzelfde idee als Stone Henge in Engeland.Toen wij hier aan kwamen viel het wat tegen, vele wandelaars die kennelijk ook naar die stenen gingen kijken, en een paar terrasjes die aardig vol zaten met viseters. Dit keer moesten de honden een uurtje wachten voor wij met hen naar dat monument konden gaan lopen. Wij lopen niet graag met 4 honden in zo'n zondagmiddaglopende mensenmassa . . . En omdat het natuurlijk wintertijd is, is het hier vroeg donker! Het was een beetje sinistere sfeer daar boven op die duintoppen tussen de stenen waarop de kraaien zaten die krijsend wegvlogen toen wij er aan kwamen. Halloween was wel heel dichtbij . . . Toen Dick 's avonds iets in de vuilnisbak gooide kwam er een zwarte kat uitspringen waar hij behoorlijk van schrok, dit verwacht je natuurlijk niet! Vannacht was Roosje onrustig. Zij had zich volgens ons zich behoorlijk tegoed gedaan aan die koeienvlaaien tussen de stenen . . . Om een uur of 6 moest zij poepen en een uur daarna spugen. Toen wij ons net weer nestelden klonk er een enorm kabaal van vogels buiten. Het bleek een kolonie kraaien te zijn van misschien wel een paar duizend van die krijsers! Ze streken hier allemaal in de buurt neer. Dit maakte toch wel het spookachtige idee compleet. Het was inmiddels 7 uur (voor ons 8 uur) en de honden vonden het tijd om op te staan . . . *&^%$#@ Vandaag rijden wij naar Ystad waar wij vanmiddag de stad willen bekijken. Morgen naar Trelleborg voor de overtocht naar het Duitse Sassnitz . . .
Zondagmorgen 30 oktober. In de buurt van Älmhult. Gisteren eerst even wat lekkers gehaald voor onze Zweedse helper van de avond er voor (helper zelf was niet thuis, op elandenjacht) , daarna een mooie rit gemaakt en onderweg genoten van de warme herfstkleuren van de natuur. Het IKEA museum vonden wij, alhoewel klein, wel de moeite waard en het was echt even going back in time . . . Ik heb er wat foto's gemaakt die ik vandaag zal plaatsen. We hebben nu een aardig plaatsje hoewel wij vannacht nog verplaatst zijn . . . Je moet in dit gebied duidelijk meer moeite doen om wat te vinden want het is wel zo dat hoe noordelijker je in Zweden komt, hoe dunner bevolkt het is. Eindelijk vonden wij dus een plekje maar het lag wel iets lager dan de weg . . . ik had wat bezwaren maar die werden luchtigjes weggewuifd . . . Heel gek, ik denk dan gelijk, 'ach de bewoonde wereld is niet ver dus hulp is er altijd te vinden indien nodig' . . . (door ervaring wijs geworden) Toen wij een uurtje in bed lagen hoorden wij zachtjes druppelen op het dak en waren we gelijk klaar wakker. Als de regen doorzet en het hier drijfnat gaat worden komen we het heuveltje niet meer op, dus huppakee, stoeltje omgedraaid en een stukje verderop aan het weggetje gaan staan. De regen hield gelijk op en is niet meer teruggekomen! Hoewel het er hier mooi uitziet valt er niets te wandelen dus de meisjes zijn gewoon uitgelaten, hebben gegeten en direct vertrekken wij weer om 160 km verderop aan de kust bij Kåseberga, oostelijk van Ystad uit te komen.
Zaterdagmorgen 29 oktober. Dezelfde plaats. En dan verheug je je op de glasblazerijen, we gingen naar Johansfors. En toen bleek de fabriek dicht te zijn, de winkel verhuisd naar een andere locatie, en het viel ons toch tegen! In geen enkel opzicht nog te vergelijken met 5 jaar geleden. We gingen snel weg en naar de volgende in Skruve, overal zag je daar mooie plaatjes van. De fabriekswinkel bleek een 'koude' bedoening, het glas viel tegen, geen mens gezien, ook geen personeel. Wel overal camera's waar we ons dus niet onbespied waanden. Heb ik geen problemen mee maar het is wel een kille ontvangst op deze manier. Ik had mijn buik vol van dat gedoe en we besloten gewoon terug naar ons stekkie te gaan, het was inmiddels al een uur of vier. Dick wilde hier nog een paar caches doen en zou de meiden meenemen. Maar daar is niets meer van gekomen . . . en ik had het toch een beetje kunnen weten . . . Voor wij dit plaatsje gisteren verlieten had Dick een paar stokjes neergelegd waar de camper stond, de grond is hier onregelmatig en op sommige plekken zacht. Ik sta achter de camper om hem aanwijzingen te geven want hij wilde achteruit op de plaats komen . . . Ineens zie ik hem een dot gas geven, draaide te snel in en jippie, het voorwiel verdween in een gat om er zelf nooit meer uit te komen . . . Hij bleek een dot gas te geven omdat de grond zacht was en hij met een vaartje op de plek wilde komen . . . Het was er deze vakantie nog niet van gekomen en ik verdenk hem er van dat het toch nog een keer moest gebeuren nu we in de laatste week zijn! Van alles hebben we geprobeerd maar in dit soort situaties maak je het dan alleen maar erger. Een vloertje gemaakt van takken die hier op een hoop lagen, gegraven, gat opgevuld met stenen, oprijplaten er over, op de krik gezet, kortom, we kwamen steeds schuiner te staan en de zijkant van de camper leunde tegen een boom. Uiteindelijk heeft Dick de fiets gepakt en is hulp gaan halen bij het eerste het beste huis wat hij tegen kwam. Een hulpvaardige Zweed met een Volvo heeft met veel moeite, eerst aan de voorkant, toen aan de achterkant en op het laatst weer voor, de koelkast uit de bosgrond getrokken. En ja toen was het natuurlijk al donker. Gelukkig de klus was weer geklaard en alles zonder schade opgelost. Zweedje weer naar huis en wij aan de koffie. Toen Dick nog even om de camper liep hoorde hij een sissend geluid, dat kon er ook nog wel bij, een lekke band . . . Er bleek een grote lange spijker in het door ons gefabriceerde takkenvloertje te zitten . . . Maar goed, om 8 uur hebben we het journaal gekeken en daar word je momenteel ook niet vrolijker van . . . Maar wij zijn niet voor één gat te vangen, tv uit en hebben met veel plezier de foto's bekeken en heb ik deze op de site geknutseld. Nu is Dick met de meiden aan het cachen en straks vertrekken we naar Älmhult om naar het IKEA museum te gaan.
Vrijdagmorgen 28 oktober. Emmaboda (wat een mooie naam hè!) en weer een superstek aan een meer . . . Net terug van een ruim twee uur lange, heel mooie wandeling, hondjes liggen lekker te slapen met een vol buikje en wij zitten aan de koffie. Meestal lezen jullie eerst mijn dagboek en gaan daarna de foto's kijken. Nou ik kan wel zeggen dat het een mooie bladzijde geworden is van gisteren! We zijn hier in een gebied waar van oudsher veel glasblazerijen zijn, kennelijk grondstoffen voor de fabricage genoeg voorhanden. Vijf jaar geleden zijn wij hier ook al eens geweest maar ik wilde graag nog een keer. Gisteren kwamen wij langs een rotonde, waar wij zelf niet overheen moesten, en zagen daar een prachtige grote glazen blauwe druif staan! We moesten er een stuk verder op een autoweg wel een rare draai voor maken om weer terug te keren naar dat bloemetje. Wat een prachtig ding, we raakten er niet op uit gekeken vandaar de vele foto's! En hier in Zweden? Ja, het blijft gewoon heel en onbeschadigd, hoe kan dat nou toch? Vanmiddag gaan we naar Johansfors, een glasblazerij.
Donderdagmorgen 27 oktober. Onderweg. Gisteren ben ik toch meegeweest. Ik was bang dat ik iets moois zou gaan missen, de grote kloof, van 35 meter diep, waar je tussen twee wanden doorloopt. Het was behoorlijk pittig maar ik heb er geen spijt van! Een prachtig stuk ongerept natuur. En de nachten? Zo stil en werkelijk stikdonker, geen hand voor ogen te zien! Vanmorgen zijn we op tijd opgestaan, doen we eigenlijk altijd want de honden beginnen ons om een uur of 8 duidelijk te maken dat wat hen betreft weer een leuke dag kan beginnen! We wilden op tijd in het stadje Eksjö zijn want er is daar een heel mooi oud houten stadsgedeelte. En aangezien wij vandaag ook nog ongeveer 100 km binnendoor willen rijden, moet je niet te laat vertrekken. Om een uur of vijf in de middag begint het al echt donker te worden en dat gaat in een rap tempo, om 6 uur is het helemaal donker. We hebben het beeldschone stadje goed kunnen bekijken en staan nu onderweg op een plekje waar Dick een rondje hondje gemaakt heeft en ik aan mijn dagboekje werk, honden eten gemaakt heb en koffie gezet. Gisteren kregen wij het verdrietige bericht van Joke en Anne dat zij de moeilijke belissing hebben moeten nemen, de ruim 14 jarige Gordon Setter Fleurtje is er niet meer. Vorige week hebben wij nog van haar luide en duidelijke aanwezigheid genoten al wisten wij toen al dat het niet lang meer op zich zou laten wachten. Lieve Joke, Anne en Ivar, heel veel sterkte en wij voelen met jullie mee.
Woensdagmorgen 26 oktober. Natuurreservaat Skurugata bij Eksjö. Na een lange, gedeeltelijk mooie rit de eerste 100 km over halfverharde boswegen en later over autowegen kwamen we hier aan. En alweer een schitterende plaats! Een afgelegen parkeerterrein bij de ingang van het natuurreservaat. Er is zelfs een ecotoilet en in Zweden is dat alles altijd superschoon en op en top onderhouden! We wilden hier de enorme kloof zien en vanmorgen zijn we de wandeling gaan maken. Het eerste stuk was keurig geciviliseerd maar toen kwam het, omhoog klimmen, omlaag stoetelen over boomwortels, rotsblokken en springen over kleine watertjes. De honden vonden het weer helemaal super, wij ook maar B&L ietsjes minder . . . We hebben de kloof wel bereikt maar moesten verder een stuk door het water en dat werd mij te dol. Dus zijn we dezelfde weg weer terug gegaan en Dick gaat kijken of hij vanmiddag het spectaculairste deel van de kloof via een andere weg kan bereiken. Al met al toch 1,5 uur ons uitgesloofd. Of ik vanmiddag mee ga weet ik nog niet . . . O ja, ik mis mijn fototoestel heel erg, natuurlijk gebruik ik Dick zijn camera ook wel eens maar mis gewoon mijn eigen kastje. Ik heb wat dat betreft echt een soort 'leeg' gevoel. Onderweg gisteren zagen we overal alweer de sneeuwstokken staan, zandbakken langs de weg zijn gevuld, de winter kan beginnen! Ook in NL heb ik wel gezien, tonnen zout staan er te wachten . . .(och arme natuur)
Dinsdagmorgen 25 oktober. Dezelfde plaats! Net toen ik gisteren de postduif op pad naar NL had gestuurd met mijn dagboek besloten wij om toch nog een dagje hier te blijven. Het is niet leuk en ook niet nodig om in de mist te rijden. Lekker gelezen en in het middaguur trok de mist op en zijn we naar de stad (je) gegaan. We wilden die mooie kerk zien en Dick wilde een oud kanon bekijken waar hij ook een cache kon doen. Vaak zijn de Zweedse stadjes niet zo bezienswaardig en dat komt omdat vroeger alles van hout was en er heel veel brand in steden gewoed heeft. Er is dan ook niet veel 'ouds' te zien. En dan, ja, gisteravond hebben we de boot voor de terugreis besproken . . . niet te geloven maar over een week dobberen wij alweer op zee om Zweden te verlaten. Ik vind het aan één kant heel jammer om hier weg te gaan want ik weet dat er hier binnen een paar weken een pak sneeuw gaat vallen . . . en dat zou ik zo graag willen zien en meemaken. Zweden in de winter, wat is er mooier? Wandelen over bevroren meren! Direct gaan we dus echt weg en rijden vandaag ongeveer 250 km richting zuiden. Maar voor wij terug in NL zijn hebben we toch nog wat leuke dingen op ons programma staan om te bekijken!
Maandagmorgen 24 oktober. Dezelfde plaats. Ja, alweer zo'n plekkie wat je je altijd zal blijven herinneren, heerlijk! Maar Muisje komt hier niet meer los, dat kunnen jullie vast wel begijpen! Dick heeft gisteren inderdaad ruim 3 uur met de meiden gewandeld en als hij dan terug komt met hen, hijgen zij niet eens . . . Net, tijdens de wandeling werden de honden weer getrakteerd op een enorme haas, de krentjes in de pap voor de dames! Vanmorgen om 6 uur was het helemaal helder, nog donker en met honderden sterren en toen wij om 8 uur opstonden, alles potdicht van de mist, nu nog steeds trouwens. Ik vind dat met Roosje tijdens de wandeling niet echt fijn, want zij mist natuurlijk een gedeeltelijk zintuig. Maar je ziet wel hoe goed zij ons in de gaten houdt en er totaal geen hinder van heeft. Vandaag vertrekken we, weer een stukje zuidelijker. Dick is momenteel de Capitool reisgids (dat zijn van die goeie) aan het bestuderen of er in die regio nog iets bijzonders voor ons te bekijken is.
Zondagmorgen 23 oktober. Dezelfde plaats. Gisteren was een grijze, maar gelukkig wel droge, dag en wij hebben hem een beetje saai, maar wel lekker, doorgebracht. In het middaguur even boodschappen gedaan en daarna lekker gelezen en muziekje aan. Dick heeft niet meer die lange wandeling gemaakt maar gaat hem straks doen, een cachewandeling. Vanmorgen al gewandeld en nu zitten we buiten in de zon aan de koffie. Ik heb geen rust en ben net al weer opgestaan want Muisje is al een tijdje weg en dat zit mij niet echt lekker . . . Ik heb gerammeld met de brokjesbak, die normaal als een magneet werkt, maar nu dus niet. Nee, ik hou hier niet van, zij heeft haar vrijheid misbruikt. Ik kan het nu ook niet opbrengen om ontspannen een stukje te tikken. Wordt vervolgd.
Laatste nieuws, Muis is weer terug en zij wil niet zeggen wat zij gedaan en gezien heeft . . .
Zaterdagmorgen 22 oktober. Ångsjön, een meer (ja natuurlijk) nabij Karlskoga. Geen rustig dagje gister maar een heel gezellig bezoekje aan Jetty en Kees die al 5 jaar in Zweden (Storfors) wonen. Het was weer, net als de vorige keer, een hartelijke ontvangst! Het grappige is dat zij, voor zij naar Zweden gingen, bij ons in het dorp woonden en ik hen helemaal niet kende! Via via, zoals dat vaak gaat hoorden wij dat zij hier wonen en zo is het contact ontstaan. Zij wonen midden in het bos waar nog wat meer andere huizen staan op een fijne afstand! Zoals jullie op de foto's kunnen zien, ik heb weer genoten van die schattige bosbewonertjes die allemaal op de vogelvoederplank verschijnen! En net als de vorige keer, werden er weer leuke houtsnijwerkjes in ons handen gedrukt als aandenken! Erg leuk, Kees is heel goed in houtbewerking en heeft in de verwarmde kelder een groot atelier! Ik zal straks een foto van de geschenkjes maken en op de site zetten. Onderweg hier naar toe hebben we nog wat loppis bezocht maar die vielen tegen, allemaal troep, en dat hebben we zelf al genoeg. En alweer staan wij op een uitgelezen plekje wat met mooi weer een toplocatie zal zijn! Het is nu miezerig weer, al hebben we dat tijdens onze boswandeling niet in de gaten gehad. Dick gaat vanmiddag met de meiden een lange wandeling maken. Ook vannacht zullen we hier nog blijven staan. O ja, ik ben de meiden extra gaan voeren want zij werden allemaal een beetje dun . . . nee wij niet . . .
Vrijdagmorgen 21 oktober. Karlstad, parkeerplaats Ikea. We hadden al gehoord dat je hier goed kan overnachten en dat blijkt ook zo te zijn! Daarbij, langs de parkeerplek waar wij nu staan, loopt een paadje richting natuurgebied. En net hebben we dan ook al een leuke ronde gemaakt hier, weer heel spannend voor de honden! Wij wilden gaan ontbijten bij Ikea maar ik voel mij niet zo lekker. Toen wij gisteravond een hapje gingen eten, bij dezelfde culinaire gelegenheid (?) heb ik de uitgang niet gehaald en was het goed dat er vlakbij een toilet was want mijn maag had absoluut geen zin in deze prak. Dick staat momenteel met een Zweedse dame met Labrador te praten buiten de camper in het vrieszonnetje. Muisje en Maura stonden buiten te eten, waarbij Muisje aan de lijn staat. Mevrouw kwam er doodgemoedereerd aanlopen en liet haar hond los, jeetje wat een onnadenkendheid . . . Maura had haar bak al leeg en vond het niet interessant meer maar de aangelijnde Muisje pikt dat dus niet dat die vreemde hond haar bak wilde leeg likken . . . Een clash met een Labrador waarbij mevrouw hond aan het tuigje moest weg sleuren . . . Net komt Dick weer binnen en mevouw labje blijkt een leuk verhaal te hebben gehad! Zij jaagt en showt met haar Labrador en gaat volgende maand met een groep Scandinavische dames op elandenjacht! Zij vertelde over de vele beren en wolven in Värmland . . . Wat wij vandaag verder gaan doen weten we nog niet, ik heb zin in een rustig dagje maar heb het nog niet met de mede directeur overlegd!
Donderdagmorgen 20 oktober. Weer zo'n leuke dag gisteren, het houdt niet op! Gistermorgen hebben we uitgebreid bij hen ontbeten en gekletst. En begin van de middag zijn we naar Stor En gegaan, een heel mooi gebied waar we een heerlijke wandeling met de meiden gemaakt hebben. Daarna een lekker warm vuurtje gestookt aan het meer op een speciale vuurplaats, die je hier overal kunt tegenkomen en waar zelfs nog hout ligt wat je dan kunt gebruiken! Jeetje mensen wat hebben we weer genoten, zo fijn en zo knus, dan zit je samen, met vrienden en je dierbare hondjes in oktober aan een meer in Zweden terwijl het langzaam donker wordt . . . Toen het echt donker en koud werd zjjn we naar huis gegaan, hebben de bakplaat (van €2.50 uit de Zweedse kringloop, de Loppis) op tafel gezet en uit alle hoeken en gaatjes eten gehaald en er op gelegd. En als je dan 's avonds in je mandje ligt kun je zeggen 'ja, dit is het ware leven'. . . En helaas komt aan alles een eind, dus direct na samen ontbijt, bakkie koffie, gaan we weer weg. Jammer. De 'cosy' foto's van gisteren zal ik vandaag op de site zetten.
Woensdagmorgen 19 oktober. Västra Skymnäs. Op het landgoed van Den Blaauwe Otter! Allereerst gingen wij gistermorgen dus naar de dierenarts. We werden daar weer hartelijk ontvangen en hebben na het afnemen van het DNA nog even gezellig gebabbeld. Daarna naar Joke en Anne. Het was druilerig weer en dat had ook wel weer wat. We zagen het schoorsteentje al roken van een afstandje en toen wij dichterbij kwamen, zagen we de kaarsen branden! Ow, wat een heerlijke, leuke ontvangst, uit de kunst! 'Den Blaauwen Otter' is een stikgezellig huisje en Joke en Anne hebben er al helemaal een eigen gezicht gaan gegeven! Het was er heerlijk warm binnen en knus het houtkacheltje aan! Eerst het huisje weer helemaal bekeken, leuk, want wij hebben het natuurlijk nog in de 'oude' staat gezien! Lekker bijgekletst met sloten koffie en daarna, het was inmiddels droog, zijn we gaan wandelen met de honden. We hebben een aardig blubberpad gelopen en kwamen onverwachts, zomaar om een hoek, een elandensloperij tegen . . . OH spekkie voor ut bekkie voor de honden en al heel snel liepen er een paar dames met grote elandenbotten en ander spul van onduidelijke herkomst te slepen . . . Er stond een grote open bak met 4 complete elandenhoofden en de rest was al helemaal ontleed . . . Ja voor ons Hollanders was het even schrikken . . . daar worden wij namelijk nooit mee geconfronteerd en het stemde ons wel even tot nadenken. Ook bij ons in de slachthuizen kun je dat zien. Maar deze dieren hebben wel een heel fijn vrij leven gehad in de Zweedse bossen! Ja, 's lands wijs, 's lands eer'. Na de wandeling wat gedronken en toen kwam de door mij gemaakte pan nassi op de tafel en de mannen hebben daarbij een sateetje gebarbeknoeid. Gisteravond weer knus in het kamertje waarbij Joke ons langzaamaan gaar gestoomd heeft met het kacheltje . . . Nu zitten wij nog in het campertje en onze dagelijkse dingetjes te doen. Straks gaan we heerlijk wandelen naar de Store En, en gaan kijken of het hout daar aan het meer nog wat wil branden.
Dinsdagmorgen 18 oktober. Onderweg naar Mjönäs. Het is herfst, harde wind en schuimkoppen op het meer, ja hoor, ook mooi! Gisteren schreef ik over het zonnetje in de camper maar dat is dan ook het enige zonnetje wat we gezien hebben. En ook het mooie plekje hier bleek niet zo rustig te zijn als wij dachten . . . Nou zijn wij ook niets meer gewend natuurlijk . . . Alle mensen kwamen daar om te vissen. In dit meer mag er namelijk ook op forel gevist worden, vandaar, dat mag lang niet overal. Echt rustig geslapen hebben we ook niet, de stevige wind rammelde aan de vissersbootjes. Zoals op de foto's te zien is was er een mooi overnachtingshutje bij deze plek waar zelfs een bbq stond. We blijven ons verbazen over het feit dat er hier niets vernield of bekladderd wordt. Ook kwam er gistermiddag nog een Duits echtpaar die hun bootje op de kant kwamen leggen voor de winter, zij wonen hier de helft van het jaar. Jawel alweer een uitnodiging om een bakkie te komen doen maar ja, we vertrekken vandaag weer. Nu zit ik dus in een wiebelende camper te tikken, af en toe een flinke windvlaag en het regent nu ook. Nog eventjes een paar weken en de natuur zal hier omgetoverd zijn tot een wit sprookje en wat zou ik dat graag willen zien! De wegen zijn hier zo ontzettend rustig, je kijkt gewoon op als er een tegenligger aankomt! O ja, we hebben nóg een fototoestel bij ons hoor! Gelukkig want anders had ik toch echt hier nog een overvalletje moeten plegen . . . (op mijn eigen rekening dan)
Maandgmorgen 17 oktober. Ulriksberg aan het Bredsjön (is een meer) Niets menselijks is mij vreemd en soms ben ik niet blij. Zoals gisteren. Dick heeft gisteren na heel veel moeite de natte voeten cache gevonden. Maar niet alleen zijn voeten zijn nat geworden . . . nou kan mij dat helemaal geen fluit schelen hoor, dat hij in het water gevallen is, alleen dát had ik nog wel leuk kunnen vinden, maar dat hij mijn kleine Canon camera daarbij heeft verzopen vind ik dus echt niet leuk. Einde van mijn tweede cameraatje deze vakantie, het gaat lekker zo. Maar goed, ik sta daar verder maar niet meer bij stil en ga over tot de orde van de dag. Gisteren een prachtige rit en genoten van de herfstkleuren, waarbij het wel een beetje lastig is dat de zon al behoorlijk laag staat en wij reden richting zuid west. De plek die Dick al via Google had opgezocht blijkt weer een toplocatie te zijn! Godallemensen wat een mooie plaatsen hier in dit land, te kust en te keur voor wie een beetje zoeken kan en wil. Vanaf een rustige weg ruim een kilometer een hard zandpad in en ja hoor, een prachtige locatie, weer aan een meer en uiteraard weer helemaal alleen! Nu ik dit schrijf zit ik al in de zon in de camper en we hebben al een heerlijke wandeling achter de rug. Sateetjes in de marinade en nog een rest salade van gisteravond en we hebben weer een lekker bbq maaltje vanmiddag. Vandaag blijven we hier en morgen gaan we weer een stukje verder. We hebben dan om half 11 een afspraak met een NL dierenarts in Mjönäs, waar de PRA testkit uit Engeland is aangekomen. Even uitleggen voor 'niet honden mensen'. PRA is een erfelijke oogafwijking bij honden en als je pupjes wilt zul je de ouders moeten testen op deze afwijking. En aangezien onze Maura dit jaar gedekt gaat worden en wij voor de allerlaatste keer een nestje Gordons zullen hebben, moeten we deze test doen. Normaal zouden we dat natuurlijk in NL doen maar eigenlijk vlak voor de vakantie heb ik de beslissing genomen om nog één keer pupjes op de wereld te zetten. Daarna gaan we naar Joke en Anne, die nu in hun schattige Zweedse huisje zitten! Leuke dingen dus allemaal weer en vergeet ik het cameraleed maar weer . . .
Zondagmorgen 16 oktober. Falun, dezefde plek als de nacht van 13/14 oktober. Allereerst dit, zoals jullie zien, even een kleine off topic op de site . . . Ik wilde dit gewoon even kwijt, dit is zo'n groot succes voor Janina en Jan! De door ons gefokte Julie (Lotte van de Bisontocht, zusje van Emma) heeft het weer voortreffelijk gedaan op een grote show in Duitsland. Hier mee gaat de grote wens van Janina, meedoen aan de giga show in Engeland, de Crufts 2012, in vervulling!
Dan verder met de vakantiebelevenissen. We hebben gisteren weer een volle dag gehad. We zijn naar de beeldschone, piepkleine mijnwerkershuisjes gaan kijken en het is onvoorstelbaar dat hier grote gezinnen in leefden, wat een armoede. Kijk, voor ons ziet het er nu allemaal kneuterig en romantisch uit maar het was in die tijd toch echt het tegendeel. Daarna zijn we naar het gezellige centrum van Falun gegaan. En wat ons zo opvalt? De prettige, rustige sfeer in de stadjes. Ik praat nu natuurlijk niet over die steden zoals Stockholm etc. maar de gewone kleinschalige stadjes en dorpjes. Een gemoedelijke sfeer hangt daar altijd, heerlijk om mee te maken! Daarna zijn we naar het Dalarnasmuseum gegaan die de geschiedenis van de streek weergeeft. Wat een leuk en kleurig museum! Toen wij op de tweede etage waren hoorden wij plotseling Zweedse volksmuziek en dat bleek een gezelschap te zijn die optrad in het museum! Ja, sorry, alweer leuk natuurlijk! In de pauze stonden er lange tafels met glaasjes drinken, gewoon bessenlimonade, en allerlei kleine hapjes. Dat lieten wij ons geen twee keer, zelfs geen één keer zeggen. Wij mengden ons in de groep, deden ons tegoed aan wat hapjes en drankjes. Een paar maal zagen wij wat mensen naar ons kijken, maar ja wij zijn dan ook toeristen met een vreemde spraak. Toen wij later buiten kwamen zagen wij pas dat het een select gezelschap was die met een bus gekomen waren . . . Ahh op dat moment schaamden wij ons toch nog wel even . . . Nog even terugkomen op die bessenlimonade, er mag hier bij dit soort gelegenheden geen alcohol geschonken worden, dus ook geen wijn! Daarna is Dick nog een natte voeten cache gaan doen en was het inmiddels eind van de middag. Wij besloten terug te keren naar dit plekje omdat dat voor de honden ook heel leuk is. Nadat Dick een rondje met de meiden gedaan heeft is hij nog even op de fiets gestapt om nóg een natte voeten cache te doen maar heeft hem niet kunnen vinden, het wordt hier ineens supersnel donker! Dus dat gaat hij direct doen en daarna vertrekken wij weer zuid westelijker. Op Google Earth een mooi plekje gezien! Haha hoe vinden jullie onze lekkere lullige klederdrachtfoto? Dick wilde eerst niet maar ik zag er de gein wel van in . . .
Zaterdagmorgen 15 oktober. Falun. Op de parkeerplaats van de kopermijn. Gistermiddag hebben we weer de wandeling rondom de mijn gemaakt, een leuke wandeling met een mooi uitzicht op en in de mijn, gelukkig staan er hoge hekken omheen . . . Ik zeg dat we hem 'weer' gelopen hebben want 5 jaar geleden zijn we hier ook geweest. Het gekke is dat Dick zich hier weinig van herinnert en ik kan mij zelfs de details nog herinneren. Zo werkt een menselijke geest dus, en kennelijk het verschil tussen man en vrouw! Op dit moment is Dick weer met de meiden een 'rondje kopermijn' aan het doen. Ik ben even niet mee want ik heb Billy en Liesje dusdanig mishandeld de laatste dagen, dat ik nu gewoon even aandacht aan dat stelletje lastpakken moet geven. Straks wil ik namelijk wel mee het oude stadje bekijken waar de oude huisjes van de mijnwerkers staan. Het is op dit moment minder koud en het heeft niet gevroren. Wel heb ik gisteren een paar handschoenen gekocht . . . Vanmiddag gaat Dick door het water waden en als hij weer opgedroogd is zullen we weer een stukje verder rijden alleen weten wij nu nog niet waarheen. Leuk hè dat in het gastenboek te lezen is dat mijn verhaaltje over het hondje niet verzonnen is!
Vrijdagmorgen 14 oktober. Falun. En koud dat het is, oh de camper lijkt aan de buitenkant wel een vrieskist! Maar binnen is het lekker warm! Op de weg hier heen zijn we door Rättvik gereden, een schattig plaatsje aan het Siljanmeer. Dick wil hier in Falun een hele moeilijke cache doen, misschien niet moeilijk om hem uiteindelijk te vinden maar wel om te ontraadselen hoe de puzzel ( letterlijk!) in elkaar zit. Hij dacht dat het ongeveer de plaats zou zijn waar wij overnacht hebben, dus gistermiddag zijn we eerst de boel hier in de omgeving gaan verkennen. Geen mooie overnachtingsplaats maar wel met een heel spannend gebied voor de honden bij de deur! Dat heeft ons gistermiddag doen beslissen om de nacht hier ook maar door te brengen. Dus net weer een spannende wandeling gemaakt, zo mooi, alles bevroren! Momenteel zit hij een grote scheur in zijn rubber laars te repareren, hij schijnt voor die cache in het water te moeten waden . . . hij liever dan ik . . . Ook staat voor vandaag de kopergroeve op het programma. We hebben dus weer genoeg te doen om de dag stuk te slaan! Gisteren nog een hachelijke situatie meegemaakt. Op een hele drukke tweebaansweg met geluidsschermen er om heen, kwam er plotseling een klein hondje de weg op . . . Nee wij denken niet na maar handelen dan ook meteen. Knipperlichten aan, camper aan de kant. Dick met brokjes richting hondje en ik de auto's stil laten staan . . . Later vraag je je gewoon af hoe je dat allemaal gedurfd hebt. O ja, de trouwe lezers weten dat ik zelf ook al eens zo'n situatie heb meegemaakt met mijn eigen honden . . . Aan de overkant bleek ook een groot hondenliefhebber te rijden en zij hield het verkeer stil aan de andere kant! Hondje liet zich door ons niet vangen en godzijdank kwam de baas er aan en hij kon zijn hondje onbeschadigd weer in de armen nemen . . . Pff, later nog even een babbeltje gemaakt met andere hondenliefhebber, www.workingcattledog.com . Eind goed al goed! Joke en Anne, goeie reis vandaag en tot dinsdag, dan gaan we lekker wandelen met de hondjes en fikkie stoken aan een meer!
Donderdagmorgen 13 oktober. En dan vandaag het afscheid van Våsta Lilla Paradis. Het is niet anders, er is een tijd van komen en een tijd van gaan. Genoten van onze, voorlopig laatste, wandeling hier. Gisteren weer een heel mooie dag gehad en heerlijk de hele middag in de zon, zoals jullie op de foto's wel kunnen zien! Dit is voor ons écht een paradijs. Er komt hier niemand en ook helemaal veilig voor de meiden. Muisje vindt het ook geweldig hier, ze scharrelt de hele dag rond in de buurt. Jammergenoeg niets meer in de camper voor op de bbq dus gaan we dat eerst maar weer eens even inslaan. Ook wordt het tijd om gas te tanken, we lopen al op ons reservegas, de grote fles. We gaan naar Falun, het stadje waar de typisch rode verf vandaan komt voor de Zweedse huizen, de kleur heet ook falurood. Hopelijk kunnen we een kijkje in de fabriek nemen, wel weten wij dat er een winkeltje bij is wat je kunt bezoeken. De lucht vochtigheid is hier heel laag, gisteren heb ik 3 hondenbedden uitgewassen, uitgespoeld op mijn knietjes op een steigertje in het meer en Dick heeft ze uitgewrongen en eind van de middag was alles al droog!
Woensdagmorgen 12 oktober. Våsta Lilla Paradis (ons kleine paradijs) Koffietijd na de wandeling, altijd zo'n heerlijk moment. Na weer een prachtige wandeling in de vrieskou, krijgen de hondjes eten en gaan dan tevreden slapen. Het verveelt ons nog geen seconde hier. Eigenlijk hadden wij vandaag weg zullen gaan maar verwennen ons zelf met nog een dagje. Ik moet direct een paar hoezen van de honden bedden wassen en dat kan hier zo makkelijk. Niet dat zij daarna superschoon zijn hoor, maar zoals jullie misschien nog wel weten (Nelly zéker!) ons credo is 'niet schoon toch fris!' We treffen het met het weer enorm hier in Zweden, tot nu toe dan! Alleen maandagmiddag wat regen gehad maar verder helemaal droog. Muisje had het weer heel druk met geurtjes tijdens de wandeling en het zou ons wat waard zijn om eens te beleven wat zij allemaal meemaakt! We stellen ons een beetje voor dat wij na de wandeling aan haar staartje draaien en dat er dan een printje uit haar billetjes komt met een verklaring er op waarop wij kunnen lezen wat voor diertjes zij geroken heeft! Dat geldt natuurlijk voor de anderen ook maar die zijn zo druk met rennen en vliegen en bij Muisje zie je zo duidelijk, omdat zij aan de rollijn loopt met de lange wandeling, dat zij constant met haar neusje sporen over de grond volgt. Wat een rijk leven is het toch voor hen, ja ook voor ons hoor!
Dinsdagmorgen 11 oktober. Ergens midden in het grote berenbos . . . echt waar . . . maar nog geen beer gezien hoor . . . Laat ik eerst eens met gisteren beginnen, het was weer een leuke dag met een onverwachte ontmoeting! Toen wij op de heenweg even in Ålvdalen water haalden bij een bezinestation, kwam er een jonge vrouw met een jerrycan ook water halen. Zij bleek een Nederlandse (Patries) te zijn die hier met haar Zweedse vriend (Bengt) midden in de bossen woont, een klein restaurantje heeft en activiteiten voor toeristen organiseren. We raakten (natuurlijk) in een leuk gesprek en zij nodigden ons uit om te komen kijken hoe zij leven en wonen! Jaha daar hebben wij altijd wel oren naar! Bengt legde op de kaart uit hoe wij daar moesten komen en na het boodschappen doen gingen wij op pad. Zij wonen zéér afgelegen, midden in het bos met regelmatig o.a. beren, wolven en lynxen om hun huis. Het kostte toch nog aardig wat zoekwerk en rijden over grüsvejen om er te komen. En dan, ja als je dit ziet, zo afgelegen, zo natuurlijk, ons hart ging open. Zij hebben ons alles laten zien en daarna hebben we gezellig binnen koffie gedronken in een echt Zweeds houten huisje! Ook hebben zij twee elandhonden die, niet zoals de meeste honden daar, in de avond en nacht altijd in huis zijn. Zij worden door Bengt ook gebruikt voor de elandenjacht. Zij hebben geen elektriciteit en stromend water, er loopt een beekje over het terrein en daar hebben zij een soort bassin gemaakt van waaruit het water komt voor douchen en afwassen. Elektriciteit hebben zij d.m.v. generators. Jeetje wat een ander leven daar. We spraken Engels en Nederlands door elkaar gemengd met Zweedse woorden. We konden gewoon een vloeiend gesprek samen houden, zo leuk, het was een hele leuke ontmoeting! Patries en Bengt, bedankt voor de gastvrijheid en uiteraard nemen we jullie uitnodiging, om volgende keer te komen grillen, graag aan! Zij raadden ons aan om nog langs Ytter Navardalen te gaan, dat is een wildernisstation, zo noemen zij dat. Dit vanwege de tientallen beren hier . . . Ook konden we daar overnachten. We zijn gaan kijken maar het werd zelfs al schemerig en dat is nou niet direct een tijdstip wat ik leuk vind . . . We besloten om terug te keren naar ons paradijsje en gaven TomTom de opdracht om de kortste route te kiezen. De stouterd. Hij stuurde ons nog dieper dan we al zaten het bos in en we eindigden op een keerlus midden in het bos! OK, dan maar hier overnachten, en dat hebben we gedaan. Vanmorgen was alles dicht gevroren en het ziet er prachtig uit buiten. Ja we hebben wel met de honden gewandeld maar zijn op het brede pad blijven lopen en ondertussen luid praten . . . Zullen we een ratel kopen voor in dit gebied? Ik kan nu niet uploaden want er is hier geen ontvangst, dat ga ik straks doen zijn als we weer op ons 'oude' stekkie staan.
Maandagmorgen 10 oktober, dezelfde tijd, dezelfde golflengte, dezelfde wandeling gemaakt! Heerlijk, we hebben gewoon het gevoel, op dit moment eventjes, dat wij hier wonen, en wel op dit uitgelezen plekje! Gisteren was het te koud om buiten te zitten en na de middagwandeling ging het dan toch regenen. We hebben ons de hele dag prima vermaakt met zijn zessen op 2 vierkante meter en ja, zelfs zonder één onvertogen woord, toch knap hè! Gelezen, gecomputerd, muziek aan, heerlijk o.a. naar E.L.O. geluisterd (goed hè Hedy!) Kennelijk had de ochtendwandeling de hondjes behoorlijk bezig gehouden want wij hebben de hele dag niets meer van hen gemerkt. Nou ja, dat ook niet helemaal want je ziet ons vaak op puntjes van stoelen of bank zitten . . . dan liggen de dames helemaal languit en vinden wij het zielig om hen te storen . . . En nee dan liggen zij niet op speciale hondenplaatsen maar op mensenplaatsen, is veel lekkerder! Vandaag willen wij naar een 'berengebied' hier zo'n 60 km vandaan waar wij hopen toch minimaal berensporen te zien. Daarna gaan we weer terug naar het paradijsje. Inmiddels weet ik wel dat je met beren geen grapjes moet maken en dat zij honden niet zo leuk vinden . . . dus zullen wij hen daar aangelijnd houden. Misschien laten wij hen wel gewoon in de camper zitten, nog veiliger!
Zondagmorgen 9 oktober. Waauw wat een mooie wandeling hebben we gemaakt, twee meren rond! Zo stil, zo mooi, zo puur. Het is niet voor niets dat wij hier wel willen wonen . . . Ook Billy en Liesje kunnen dit goed volhouden. Toen wij wakker werden vanmorgen lag er ijs op het dakluik en een klein laagje rijp overal. De honden springen de camper uit en gaan helemaal uit hun dak met elkaar, Emma hangt in de nek van Maura, Roosje jumpt op de rug van Emma en Muisje loopt te goochelen met dennenappeltjes, wat een plezier! Gisteren hebben we een topdag gehad, stralend blauwe lucht de hele dag, tot zonsondergang, dus de hele dag buiten. En dan, bij de laatste uitlaat, in de heldere maneschijn, zo geweldig! In tegenstelling tot juni, toen kwamen er zo af en toe wat zwemmers hier, is er nu niemand geweest en we hebben het rijk alleen! Nu zitten we aan de koffie, verwarming op standje laag, hondjes hebben gegeten en liggen heerlijk te slapen. Hoewel er kans is op een bui vanmiddag ziet dit er helemaal nog niet naar uit.
Zaterdagmorgen 8 oktober. Bonäs, gemeente Mora. Het zelfde paradijsje als in het voorjaar, begin juni! Of wij genoeg hadden van Noorwegen? NEE helemaal niet maar dit hadden we al zo gepland. Dick had nog wel een weekje langer in Noorwegen willen blijven maar ik verlangde eerlijk gezegd wel een beetje naar rust, noem het maar 'een beetje vakantie . . . ' Fijn een paar dagen aan een Zweeds meer staan, rustig herfstweer en goed uit de voeten kunnen met de meiden. En dat alles is hier. Een smal bospaadje in met de camper, een paar lekkere bochten en heuveltjes maken dit gebied voor veel mensen onbereikbaar, haha maar niet voor ons! We hebben net weer een heerlijke wandeling gemaakt en de honden hebben verschrikkelijk genoten, zij hadden weer een big smile op hun smoeltjes! Wat een hondenleven . . . Over een half uurtje is de zon op ons plekje om de hele dag hier te blijven. Direct gaat het vlees in de marinade en vanmiddag gaan we het vuurtje weer aansteken! Zo grappig, toen we gistermiddag een grote ICA (supermarkt) in kwamen had ik een soort gevoel van 'thuiskomen', weer vertrouwde producten! En helemaal toen ons plekje in zicht kwam, hmmmmm. O ja ook nog, gisteren hebben we toch echt het extra dikke donzen dekbed op ons bed moeten leggen hoor!
Vrijdagmorgen 7 oktober. Zweden ergens in de buurt van Idre. EINDELIJK WETEN WIJ HET ZEKER, ELANDEN ZIJN GEEN MYTISCHE DIEREN! We hebben ze echt gezien, nog wel een moeder met een kalf, inderdaad Joke, op de weg van Røros naar Idre. Dan snel het cameraatje pakken, *&^%$ batterijvakje open, neemt geen foto (*&^% en dan zijn moeder en kind alweer een stukje weg en staan zij ons van een afstandje te bekijken. Gevolg? Zoeken op de foto naar een eland . . . geeft verder niet, wij hebben ze in ieder geval nu in het echt gezien! We hebben al heel wat kilometertjes door de bush van Scandinavië gereden en nog nooit een eland gezien. Ja andere mensen wel maar waarom wij dan niet? Pff, probleem ook weer opgelost. Røros is wel een schattig dorpje maar viel ons een beetje tegen, te hoge verwachtingen gehad. Het is een beetje te Volendammerig naar onze zin. We hebben echt mooiere, authentiekere dorpjes gezien. Om een uur of 3 gistermiddag gingen we de grens Noorwegen/Zweden over. In Idre naar de supermarkt om de voorraad weer wat bij te vullen. In Noorwegen hebben we echt het allernodigste gehaald, de nokkies vliegen daar je portemonnee uit . . . De wilde plek waar wij nu staan zal ook door niemand gevonden worden . . . kilometers lang over een grusweg (halfverhard) en daarna nog een heel stuk over een doodlopende stenenweg (waarom die hier is aangelegd is ons een raadsel) die uitkomt bij een meer. Net een heerlijke wandeling gemaakt, heel koud maar wel een mooie zon, het lijkt wel winter! De bedoeling was (is) om ons hier een aantal dagen te verstoppen, maar we denken er nog over want toevallig komt er op dit plekje niet veel zon, en dat willen we toch eigenlijk wel.
Donderdagmorgen 6 oktober. Ergens tussen Trondheim en Røros. Nee we hebben de laatstgenoemde plaats gisteren niet meer gehaald. Nadat Dick Trondheim bekeken had (ik niet) zijn we op weggegaan. Dat bleek geen eenvoudige zaak, één en al file. En juist daarom hoeft voor mij een stad niet meer. Bah. En net als in NL de gebruikelijke ergernissen, tussendringers, lui die sneaky langs de file rijden om zogenaamd een afslag te nemen om er een stukje verder weer in te voegen . . . Gelukkig weer even de ouderwetse hartverspringingen opgelopen. Toen wij een afslag namen was het over en vervolgden wij onze weg via een mooie rustige route. Onderweg nog even langs een bakkerij en daar stond een auto met klep open en een Engelse setter pupje er in! Ja kijken natuurlijk en gelijk foto's maken! Mevrouw vond Roosje heel erg mooi, ja dat klopt ook wel want haar hondje is het echte jachttype, daar is hij ook voor gekocht. We hebben heel leuk staan praten en dan is het zo fijn dat een beetje Noor ook goed Engels spreekt! Toen wij terug kwamen had Maura twee zakjes met marsepeinsnoepjes opgegeten . . . Dat heeft zij echt nog nooit gedaan . . . hoe ouder hoe gekker geloof ik!
Onze bedoeling was echt om door te rijden maar op hetzelfde moment hadden we er genoeg van en zagen we een goed overnachtingsplekje. Een halfverhard weggetje wat naar beneden richting rivier ging. Het was er heerlijk rustig en mooi, alleen geen wandelmogelijkheid. De meisjes zijn er vanmorgen dus bekaaid afgekomen wat zij niet erg vinden geloof ik. Hoewel het nu weer droog is hebben we een pittige stortbui gehad, inclusief harde wind, net toen Dick terug kwam van hondjes uitlaten. Dat vinden wij op zo'n moment weer even een gelukkie!
Woensdagmorgen 5 oktober. Trondheim. Dit is de noordelijkst gelegen plaats die we deze vakantie bereiken. Dick had zorgvuldig de kaarten bestudeerd en zag een doodlopende weg helemaal buiten Trondheim, een gouden greep! We staan op een soort parkeerplaats bij een recreatiegebied! Hoe vindt hij toch weer telkens dit soort plekjes! Uiteraaard net weer prima met de hondjes gelopen en en straks zakken we af naar het centrum om daar de kathedraal te gaan bekijken. Jammer genoeg heb ik dus pech met mijn camera en er kan niet eerder iets aan gedaan worden voor wij terug in NL zijn. De Nikonservicepunten liggen te ver hier vandaan. De weg hier naar toe gisteren heb ik in halfbewusteloze toestand (beetje overdreven hoor) meegemaakt. Van reizen word je best moe. Vele indrukken, alles is anders. Eerst wilden wij gistermiddag nog naar de stad gaan maar ik had er absoluut geen zin meer in en wilde maar één ding, gewoon rust. De bedoeling is om vanmiddag naar Røros te rijden, dat ligt nog in Noorwegen. Die plaats staat op de Werelderfgoedlijst o.a. vanwege de kopermijn en heel bijzonder, het stadje is nog geheel intact, er heeft nooit een brand gewoed! Morgen zullen wij Zweden bereiken.
Dinsdagmorgen 4 oktober. Molde. Ik begin maar weer met gisteren. We hebben een paar uur door het prachtige stadje Ålesund gelopen (was regenachtig). In het jaar 1904 is hier het hele, uit houten huizen bestaande centrum uitgebrand. Met hulp van heel Europa is dat in 3 jaar weer helemaal opgebouwd in de toen zeer populaire Art Nouveau stijl. Prachtig, een stijl waar wij veel van houden! Ik denk dat dit in de zomer wel een heel druk bezocht stadje is en het is ook echt de moeite waard! Heel afwisselend, met mooie kleuren en die zwierige A.N. stijl. Helaas was het museum gesloten, pech dus. Vanaf oktober is het elke maandag dicht zoals alle musea in Noorwegen hoorden wij toen. Daarna zijn we de stad op grote hoogte gaan bekijken, een heel mooi uitzicht over de stad en omgeving. O ja, ik heb nog een Noorse trui gekocht die je op de foto ziet . . . en lekker weer gedroogde vis ingeslagen voor de meiden. In de middag richting Trondheim gaan rijden, natuurlijk weer met een bootje overgevaren (eurootjes) en halverwege in Molde zijn we gestopt. We zagen een soort recreatiegebied aan de zee liggen en daar leek dus ook een mooie parkeerplaats bij te liggen waar je mag overnachten. In de avond begon het zachtjes te regenen . . . en vannacht heeft het weer eens gespookt, harde storm en regen. De camper stond te schudden op zijn wieltjes en wij dachten in een achtbaan te zitten . . . Eigenlijk moet je dan je bed uit gaan en de camper op zijn steunpoten zetten, maar dat was te veel gevraagd van ons . . . De fotobladzijden moet ik nog maken, ik heb lange tijd besteed gisteravond aan het uitzoeken van alle foto's van Ålesund.
Ow ik krijg net een mail binnen dat het een defect aan mijn camera is en hij terug moet naar Nikon . . . grrrrrrrrrrrr
Maandagmorgen 3 oktober. Ålesund. Gistermiddag om een uur of twee konden wij ons pas losscheuren van ons bergplekje. Een, ja alweer prachtige route gereden over de Geiranger Trollstigen, pff, wat een schoonheid hier in dit land. Daar word je toch puur emotioneel van. Onderweg een aantal maal gestopt om te genieten van schandalig mooie uitzichten. Het weer was natuurlijk ook helemaal prima! Eind van de middag kwamen wij hier aan, een parkeerplaats van een groot zee aquarium (gesloten) Het ligt helemaal aan de kust en naast de camper voert een wandelpad langs de mooie fjordenkust. Gelukkig niet langs afgronden maar 'gewoon laag', want mijn portie afgronden heb ik gisteren al gehad . . . Net hebben we dan ook een mooie wandeling gemaakt langs dit pad. Gisteren zagen wij al dat dit een geliefd wandelpad is in de weekenden voor gezinnetjes en door de week voor hondenwandelaars. En . . . alle honden lopen aan de lijn én zelfs in dit gebied worden de drollen opgeruimd . . . wat zelfs ons wat te ver gaat. Maar ok, 's lands wijs 's lands eer en wij gaan hier ten dele in mee en ruimen ook hier alles op, maar wij lopen wel met onaangelijnde honden. Nu een bakkie koffie en direct gaan wij Ålesund onveilig maken.
Zondagmorgen 2 oktober. Ergens hoog in de bergen op een plek waar je eigenlijk wel een tijdje zou willen blijven . . . Met dank aan Gerry, zijn we deze route gaan rijden. Een halfverharde bergweg welke langs een zomerskigebied voert. Er wordt daar in die tijd op een gletsjer geskied! Nu niet meer. De weg hoort op 1 oktober gesloten te worden maar was gelukkig nog open. Halverwege kwam er een campingbordje . . . Nou ik zal jullie wel vertellen dat de meeste mensen hier dus niet willen staan denk ik! Helemaal verlaten in de bergen tussen de rotsen, en achter de camper zie je grote sneeuw en gletsjervlakken. Wij vinden dit helemaal geweldig! Het heet dus camping, maar er is helemaal niets, geen WC, geen water, alleen maar een gevlakt stukje tussen al dat steen en aan een klein meertje. Toen wij aan kwamen hebben we nog even koffie buiten gedronken maar het werd als snel te koud. En vannacht . . . ow wat een stortregen en wat een storm . . . Dan is het toch wel een super verrassing dat, als je wakker wordt, het droog is en je een grote blauwe lucht ziet aankomen! We hebben een heerlijke wandeling gemaakt over grote rotsblokken, zo leuk, ook voor de honden, die vinden dat gespring helemaal geweldig! We hebben in de verte vanmorgen één auto voorbij zien gaan en verder is het hier helemaal stil. De honden, inclusief Muisje, lopen de hele tijd los en vermaken zich rondom de camper. Dit terreintje ligt een heel eind van de weg af en is heel veilig. Geen internet hier dus dat wordt laat uploaden. Straks vertrekken wij weer om naar Ålesund te gaan.
Zaterdagmorgen 1 oktober. Tja, ergens onderweg bij een skistation in Svoda ten NW van het National Park Jostedalsbreen. Gistermiddag zijn we toch maar vertrokken van het mooie plekje want er zijn zoveel mooie plekjes! Onderweg heeft Dick nog een superfoto gemaakt, van huisjes in de mist. Ik zal vandaag mijn best doen om hem hier neer te planten. Net toen wij het rijden zat waren zagen wij een grote parkeerplaats bij een skistation. We zagen meteen een prachtig pad met slagboom waar je uitgebreid met de honden kan wandelen. Dat hebben we bij aankomst gelijk gedaan, niet zo'n grote wandeling maar dat hebben we vanmorgen gedaan. Een prachtig gebied waar je werkelijk eindeloos met redelijk weinig moeite in de overzichtelijke bergen kunt wandelen. En, jawel, het was zo warm dat wij onze truitjes uit moesten en het al warm hadden in een T shirt! We zijn natuurlijk ook al niets meer gewend . . . Wel is mij een rampje overkomen . . . tuurlijk, het zal weer niet zo zijn . . . Sinds gisteren maakt mijn fototoestel alleen nog maar rode foto's . . . Geen idee wat er aan de hand kan zijn. Ik heb urenlang gestudeerd in de gebruiksaanwijzing en van alles uitgeprobeerd, zonder resultaat. Mijn hoop was gevestigd op een bright moment in the night maar ook dat gebeurde niet. Vandaag een fotozaak opzoeken. Gelukkig heeft Dick een goed fototoestel, ook een Nikon, met dank aan vriendin Marijke! Ik heb nog een kleine Canon waar ik mee uit de voeten zal moeten en natuurlijk kan ik ook de andere Nikon pakken . . . Maar dat geeft ongewild toch wat irritatie . . . Ik weet wat Dick voelt als wij buiten lopen en ik heb zijn camera om mijn nek, dat geeft je een soort onmachtig gevoel want je wilt graag zelf die mooie momenten vastleggen.
Vrijdagmorgen 30 september. Overnacht op dezelfde plaats en nu staan we weer op de parkeerplaats bij de gletsjer. Dick is hem alweer een keer aan het lopen met de meiden. Gisteravond zag hij dat er een cache blijkt te liggen en ja, die wil hij niet onaangeroerd laten liggen, vandaar dat hij nu weer op weg is. Nee voor mij effe niet hoewel ik totaal geen last heb gehad van spierpijn. Allereerst even over mijn prachtige woord 'gletcher' . . . sorry, ik weet niet in wat voor taal ik dit heb geschreven maar ik vond het wel mooi maar blijkt helemaal fout te zijn, en aangezien ik in mijn websiteprogramma alleen maar een taalcorrector in het Engels heb, is dit mij ontgaan. Ik heb momenteel een heerlijk muziekje (The Eagles, Waiting in the weeds) opstaan en geniet even van de rust. Na de wandeling gisteren hebben we heerlijk nog uren buiten gezeten, ook toen de zon, te vroeg, achter de bergen verdween. Uiteraard ook de bbq weer eens aangeblazen. Het is inderdaad zo fijn dat wij dit soort dingen allemaal buiten het seizoen kunnen doen, het is overal rustig, vaak zijn wij zelfs alleen! Net kwamen er hier twee jongens en een meisje aan die zich in berguitrusting hesen, compleet met klimijzers en pikhouwelen, een geweldig gezicht, heerlijk, zulke sportieve jongelui! Ow als ik toch eens jonger geweest zou zijn . . . Ik had dan absoluut in een Scandinavisch land willen wonen, heel dicht bij de natuur. Voor ons, ook voor Dick, is er echt niets mooiers. Gelukkig dat wij een camper hebben er hier vaak op deze manier van kunnen profiteren! Wij voelen ons diep gelukkig in zo'n omgeving.
Donderdagmiddag 29 september. Een sprookjesachtig plaatsje bij de Nigardsbreen, een prachtige gletsjer in het Jostadal. Eerst maar eens even over gisteren. Ja, alweer een mooie rit die voornamelijk uit tunnels bestond! We hebben ze niet geteld maar het moeten er wel tussen de twintig en dertig geweest zijn! Eentje spande de kroon, hij is 24.5 km lang. En drie maal in de tunnel kom je op een plaats waar je je onder een gletsjer waant, zo mooi, zo verrassend! Je rijdt door een grote uitgehakte ruimte die blauw verlicht is, schitterend mooi! Ons doel was gisteren om hier bij deze gletsjer uit te komen. Een prachtige plaats midden in de natuur. We hebben de nacht doorgebracht op de stille parkeerplaats, van het in juli dit jaar afgebrande, bezoekerscentrum. En gisteravond zag ik dat wij wel eens geluk konden hebben bij de wandeltocht naar de gletsjer, alleen vandaag stond er een wolkje met een zonnetje! Volgende week wordt hier zelfs sneeuw verwacht. Op 1 oktober is het ook de laatste dag van het jaar dat je dit kunt bezoeken, daarna gaat de weg op slot! Toen wij vanmorgen om 8 uur opstonden zagen wij een blauwe lucht en in de verte de gletsjer in de zon! Om kwart over 9 de camper op de parkeerplaats bij het begin van de wandeling gezet en om half tien zijn we gaan lopen en kwamen om kwart over 12 thuis. Jaja ik voel mij aardig versleten van dat geklauter over de rotsen! Maar ik heb het gered! Camper een stukje verplaatst, op een afgelegen stukje, hondjes en Dick zie ik languit liggen in de zon (!) Het is zo onwezenlijk mooi zo'n gletsjer en dan het prachtige weer, we hebben het wel eventjes getroffen hoor! En we zeiden nog tegen elkaar dat het zo geweldig is dat wij dit allemaal mogen meemaken en ook dat wij onze honden zo'n fijn leven kunnen geven! En nu ga ik het dagboek even uploaden en daarna weer in de zon zitten! (ruim 100 foto's gemaakt, maar ga eerst van het mooie weer genieten)
Woensdagmorgen 28 september. Kvisla, nabij de bekende plaats Geilo (heb ik niet bedacht hoor) En vandaag is Roosje één jaar geworden!
Ow wat gaat dat toch snel, ik zou zo graag nog
veel langer van zo'n snoeperig pupje willen
genieten! Het natuurmuseum gisteren hebben wij
niet aan de binnenkant gezien. Het bleek geen
goede overnachtingsplaats te zijn, een klein
gebouwtje en een hoge entreeprijs. We zijn dus
verder gaan rijden en naar een goede
overnachtingsplaats zoeken en daarbij de dagrit
weer veel te lang naar ons zin gemaakt.
Eigenlijk hadden wij aan de voet van een
gletscher willen overnachten maar toen bleek dat
wij niet met de camper daar konden komen, alleen
met de trein. Over de schitterende
Hardangervidda gereden, zo mooi, in
herfstkleuren. Uiteindelijk op dit plekje
gestopt om te overnachten, prima slaapplaatsje.
Gisteravond kwam er nog een dame langs met haar
hond, een grote Rottweilerreu en onze meiden
zijn nogal gek op die loebassen (goede
ervaringen!) Zij vertelde dat er hier een beer
zit . . . hoeven niet bang te zijn, is een lieve
beer die nog nooit een mens lastig gevallen
heeft . . . Toch bij de laatste uitlaat Roosje
maar aan de rollijn, het is hier zo pikkedonker
en de honden zo verschrikkelijk attent . . .
Vandaag gaan wij weer een stukje noordelijker,
nee nog niet Noorwegen verlaten, veulstemooihier
en het is droog!Dinsdagmorgen 27 september. Hildal. We hebben weer verlichting hoor! Terug in Haugesand, bij de Fiatdealer, bleek het een eenvoudige klus te zijn, het stekkertje wat achter het stuur zit, was doorgebrand. Hoe zoiets nou kan weten we niet. Maar dat Noorwegen van prijzen weet, weten we wel . . . Het uurloon hier is €150.00!!!!!!!! Het heeft geen materiaal gekost alleen 'maar' een uur loon . . . We zijn dezelfde weg weer terug gereden naar Ropeid en daar overgegaan met het bootje. Ondanks het slechte weer hebben we genoten van de route. Prachtige weg door rotsen waar overal water uit sijpelt, - stroomt of - stort. Soms was het even mooi weer maar dat duurde dan maar kort. Toch hebben we gisteren een behoorlijk stuk gereden en we zijn hier uitgekomen om een uur of 7 gisteravond. Ja, dan heb je het wel gehad hoor, na zo'n dag, heel vermoeiend, één en al bocht en tunnel. We wilden tot aan de grote waterval Låtefossen en dachten dat daar wel een goede overnachtingsplaats bij zou zijn. Als je geen honden hebt die uitgelaten moeten worden was het een goed plekje maar voor ons dus niet. Ietsje verderop ligt de 'Hildal' camping. Een campinkje van niets en ook gesloten natuurlijk. We hebben gewoon aan de buitenkant gestaan. Dick keek hier eens even naar de campingtarieven en kwam in shock terug . . . Zelfs voor een voortent aan je caravan moet je apart bij betalen! Noorwegen is voor ons een duur land. Vandaag gaan wij weer een stukje opschuiven naar Eidfjord, daar schijnt een mooi natuurmuseum te zijn, het Hardangervidda natursenter. Dat willen we graag zien. En voor de rest laten we het een beetje afhangen van het weer. Eigenlijk willen wij namelijk Noorwegen nog niet verlaten, het is hier zo mooi en laten we eerlijk zijn, we hebben nog een maand voor Zweden!
Maandagmorgen 26 september. Regen regen en nog eens regen, en niet zo'n klein beetje ook! Het stort al sinds gisteravond en nu hebben we een beslissing genomen. We móeten 90 km terug naar een Fiatdealer maar daarna zullen we Noorwegen oostelijk doorsteken en binnen een paar dagen in Zweden zijn. Het is daar in ieder geval beter weer. We zijn niet bang voor een beetje regen maar dit loopt letterlijk de spuigaten uit. Gisteren hebben we de hele dag binnen doorgebracht, ook lekker hoor, met lezen. In de avond lag ik heerlijk op bed te lezen met het rozenmeisje languit bij mij. Zo grappig, onze honden zijn toch gewend om veel te wandelen maar zo'n dagje in de camper maakt hen ook niets uit! Je merkt verder dan niets aan hen, zij zijn gewoon heel rustig en Roosje ligt dan ook het liefst op schoot, lekker makkelijk . . . Er valt hier weinig te wandelen, alleen wat geklauter over rotsen zoals ik gister al schreef. Wel vinden we het heel jammer om dit supermooie land te verlaten maar zijn van mening dat wij hier beter in de zomer terug kunnen komen. De schoonheid van het land komt nu niet tot zijn recht en dat is zo zonde. Onze eerste prioriteit is nu, zorgen dat we weer verlichting krijgen.
Zondagmorgen 25 september. Een lekker parkeerplaatsje bij het pontje wat ons moet overvaren van Ropeid naar Sand. Gisteren was het een mooie rustige dag met een prachtige route. We hebben onszelf weer even getrakteerd op een boottocht van Mortavika naar Arsvågen. Dat soort dingen moet je ook niet al te vaak doen want het is wel een aanslag op je budget . . . Hoe doen die Noren dat nou? Ok, het was natuurlijk weer een mooie boottocht met de prachtigste panorama's. Bij aankomst, toen Dick de motor startte, bleek dat al ons licht uitgevallen was van de auto en dat is dus niet handig in Noorwegen. Op een parkeerplaats gestopt en de zekeringen nagekeken die allemaal heel bleken te zijn. Ons restte niets anders dan de ANWB te bellen en die zouden voor hulp zorgen. Inderdaad werden we binnen een kwartier gebeld dat er hulp kwam. Het bleek een bergauto te zijn . . . met een grote viking er in die de ballen verstand had van verlichting . . . Wel had hij een heel goed advies, 'niet rijden als het donker is'. En daar sta je dan, een weg vol met tunnels en vaak mistig weer. En fijn dat het dan ook nog zaterdag is, garages dicht, om de feestvreugde te verhogen. Heel attent werden wij teruggebeld door de ANWB of en hoe de problemen opgelost waren. Niet dus. Inmiddels hadden we zelf al een plan getrokken. Snel een goede overnachtingsplaats voor twee nachten zoeken en wachten tot maandag. Gelukkig hebben we altijd internet en vonden we een Fiatdealer de weg 80 km terug . . . Net een ruige wandeling gemaakt die ik halverwege gestaakt ben, te veel voor B&L. Het weer is ook weer grijs en dat zal niemand verbazen die gisteravond naar het weer op de tv heeft gekeken . . . Nog iets, toen wij op een parkeerplaats stopten, kwam er een auto achter ons staan en daar bleek een pupje in te zitten die verdacht veel op een Gordon Setter leek. Natuurlijk zijn we gaan kijken en het was een 9 weken oud GS pupje, maar zo A typisch dat het pijn aan mijn ogen deed . . . uiteraard was het wel een schatje!
Zaterdagmorgen 24 september. Tunge, zo heet het hier dus. Toen ik gistermorgen mijn laptop dichtklapte stopte het met regenen. In de middag zijn we naar Stavanger gegaan. Een stad met een heel mooi, gezellig en levendig centrum. Er is hier een universiteit vandaar dat er heel veel jongelui zijn, in allerlei kleuren, ik bedoel mede de haarkleur! Van paars, rood, groen en blauw aan toe! Ook de sfeer vonden wij heel gezellig! Jammergenoeg was er geen markt dus, nee, geen rendiervel gezien! Ook het oude stadsgedeelte, niet groot, was heel schattig met die houten huisjes. We hebben in totaal zo'n 2 1/2 uur rondgelopen en gekoekeloerd en waren het toen goed zat. Even snel een quickmaaltijd bij de Burger King, die mij uiterst slecht bevallen is. Eigenlijk is het niks voor ons dat rond dobberen in een stad. Maar als het dan toch moet, is Stavanger zeker de moeite waard! Gisteravond zijn we vroeg naar bed gegaan maar ja, ik wilde jullie niet teleurstellen en heb mij toch eerst nog 'even' achter mijn laptop gehesen om een Stavangerbladzijde in elkaar de frunniken. Het is heel rustig weer momenteel, lekker temperatuurtje voor ons en jawel, al droog sinds gisteren! Net weer rondje hondje gemaakt en Roosje wilde niet eten wat ook nog nooit gebeurd is . . . Zij heeft wel een boerenmaaltijd achter haar Engelse knoopjes van wit brood met melk, schapenpoep en koeienvlaai. Er wordt hier een koppel van 6 zwanen een paar maal per dag gevoerd en dat had ons meisje al snel in de gaten . . . Zodra zij de camper uitstapten was het in één run naar die emmer toe en luisteren ho maar. In die emmer zit dus wit brood met melk, voor zwanen, is dit niet belachelijk??????? Ik kan werkelijk niet begrijpen waarom mensen zoiets doen! Ik had van de week gedroogde vis voor de honden gekocht, wat een lekkernij vinden zij dat! Alleen was ik zo dom geweest het te geven als 'welterustensnoepje'. . . We stonken dus de camper uit . . .
Vrijdagmorgen 23 september. Ja waar eigenlijk? Op het puntje van het eiland, bij een vuurtoren, in de buurt van Stavanger, beter kan ik het niet uitleggen. Gisteren zijn we toch met de boot overgegaan naar Stavanger omdat ons dat gewoon leuk leek en het weer redelijk was, naar Noorse maatstaven dan . . . Zo grappig, we zagen dezelfde taferelen voor ons als die wij kort geleden op de film gezien hebben bij Joke en Anne! Het verschil is 'alleen maar' (haha) dat het bij hen toen stralend mooi weer was. Het was natuurlijk weer fijn op de boot, wel koud, een harde snijdende wind die je de adem benam. Daarom de foto's van Roosje, haar lippen waaiden helemaal open wat zo grappig was! We hebben ons een versuffing gezocht naar een gaspomp in die stad die er toch echt moest zijn. De coördinaten klopten voor geen meter die er op de site stonden. We rijden niet op gas maar gebruiken het wel voor de generator, die stroom opwekt, de koelkast, koken en verwarming. Uiteindelijk toch gevonden bij meneer Shell. Ook nog even in een winkelcentrum geweest waar zij zulke mooie trendy spullen hadden, veel van Alessi, zo leuk! En natuurlijk dacht ik hierbij aan mijn vriendinnetje Marijke . . . Na de zoektocht hadden we geen zin meer om de stad te bekijken en hebben ons teruggetrokken op dit puntje van het eiland. Een mooi plaatsje waar de honden met de middagwandeling in no time helemaal vies waren, door de modder, koeien- en schapenpoep. Dat hebben we vanmorgen anders gedaan, de andere kant op, via rotsen een grappige wandeling gemaakt. Gelukkig tussen twee buien door. Het weer is buitengewoon slecht, gigantische regenbuien. Straks gaan we Stavanger bekijken en ik hoop we dat het weer wat beter is dan. O ja, ik heb wel een beetje overdreven hoor dat Dick de Preikestolen een makkie vond , ook dat is een pittige klim maar de Kjeragbolten is zwaarder . . .
Donderdagmorgen 22 september. Preikestolen parkeerplaats. We hebben hier nu twee nachten gestaan en het is hier heerlijk stil. Haha en het is verboden om te overnachten . . . Dick heeft weer genoten van zijn klim gisteren! Inderdaad volgens hem een 'makkie' (het is maar net hoe je referentiekader is . . . ) Toen hij net wegging begon het licht te spetteren en ook heeft hij een paar buien onderweg gehad. Het weer is hier enorm veranderlijk, Jantje lacht Jantje huilt. Eigenlijk wilde ik die foto's van die escapades helemaal niet zien want alleen het bekijken er van zorgt er voor dat mijn organen slagzij maken. Maar ja, ik ontkom er toch niet aan dat het foto's zijn van zíjn feestje en daarbij zijn ze toch ook wel spectaculair. Van mij hoef je die uitspattingen niet te verwachten. Ik weet niet wat er nog meer van dit soort enge dingen op het programma staan, en ik vraag er ook niet naar. Wel jammer dat de honden echt niet mee kunnen met dit soort wandelingen, veel te gevaarlijk! Ach en de andere helft van de vakantie zullen we in het veilige Zweden doorbrengen. Ook heb ik wel een beetje hoop dat wij dan eens rustig herfstweer zullen krijgen want ook vannacht en vanmorgen stortregen en hagel! Eigenlijk wilden wij vandaag met het bootje naar Stavanger maar als het zulk grijs weer is vind ik dat zonde, je ziet dan nog niks. Maar in ieder geval gaan wij vandaag wel die kant op, we moeten gas tanken en dat kun je daar. Enuh, ik wens jullie nu al een paar fijne mooie zonnige dagen . . . dat heb ik gisteravond op 'het weer' gezien . . .
Woensdagmorgen 21 september. Preikestolen parkeerplaats. WHAHHHH, dit is heel erg . . . Allereerst, jawel Dick heeft de zware tocht naar de Kjeragbolten gistermiddag in 5 uur volbracht. Er waren al een paar Franse en Duitse jongens langs geweest bij mij om te vertellen, uit Dick zijn naam, dat alles ok was! Toen hij, een uurtje na thuiskomst zei wat hij gedaan had, was ik zeker 10 minuten sprakeloos. Ik wist dat er iets engs was tijdens een wandeling maar ik was straal vergeten dat dat deze wandeling was . . . Bovenaan hangt een grote steen, tussen twee steile rotsen (lopen loodrecht naar beneden!) . . . de afgrond is daar 984 meter diep . . . En de ultieme adrenalineshot is, om je daarop te laten fotograferen . . . Tuurlijk moest hij dat doen. Verschrikkelijk zo eng vind ik dat. Alleen al de gedachten, ik had eens een plaatje hiervan gezien, laten mijn voeten trillen en krijg ik de neiging om te gillen en te stampen. Godzijdank dat ik dit niet geweten heb. Ik zal de foto hier plaatsen en dan kijk ik er nooit meer naar. Bah, heel gek, dit viel mij tegen van Dick, ik had gewoon het gevoel dat hij mij ontrouw was geweest . . . Aan de andere kant geef ik hem natuurlijk wel gelijk, als je dit gewoon wil doen, moet je je door je vrouw zeker niet laten remmen (zegt zij schijnheilig) Hij had wel de pech dat het behoorlijk mistig was en hij heeft de fjord beneden niet één keer kunnen zien. Daarna zijn we doorgereden naar deze plaats en onderweg nog met een veerboot de Lysefjord overgestoken. We staan hier op een prachtige grote parkeerplaats en er is niemand! Ook hebben we hier de nacht door gebracht. Vandaag wilde Dick eigenlijk een rustdag nemen, de koplamp vervangen, kleren laten drogen en zo nog wat meer kleine dingen. En dan morgen de klim doen. Maar ja, die Preekstoel kriebelt, het is mooi weer, de zon schijnt heerlijk en je moet hier altijd maar afwachten hoe het er mogen weer bij hangt. Ik krijg dus net de fax binnen dat hij toch straks weggaat.
Dinsdagmorgen 20 september. Lysebotn, een plaatsje helemaal aan het eind van de bekende Lysefjord. Kan ik praten in de overtreffende trap? Jawel, dat doe ik over gisteren. Wat een schitterende rit hebben we gemaakt, zó mooi, zo'n overweldigende natuur. Daarvoor maken wij dus zulke reizen! De route ging gedeeltelijk door het Setesdal en een later bijna verlaten ruige bergweg. Hoog in de bergen, boven de boomgrens hebben we met de honden gewandeld en genoten. We wilden hen alleen even uitlaten daar maar het was er zo mooi en zo apart, dat wilden wij nog even vasthouden en dus een langere wandeling gemaakt. Het liefst had ik daar de nacht door willen brengen maar Dick wilde vandaag graag een grote wandeling boven de fjorden maken en daar moet je op tijd aan beginnen. Onderweg hebben we lekker van de Noorse snoepjes zitten smikkelen en daar had ik later nog een tweede keer plezier van . . . Om op dit overnachtingsplaatsje te komen moesten wij een berg naar beneden met 27(!) haarspeldbochten . . . Vandaag wilde Dick dus de 5 uur durende fjordenwandeling gaan maken (ja hoor Joke zónder honden!) maar aangezien het weer heel regenachtig is, met weinig zicht, heeft het eigenlijk geen zin om je zo uit te sloven. Hoewel het een mooi en uniek plaatsje is waar wij nu staan, geef het mij toch een wat benauwend gevoel. Je staat klem tussen de enorme bergen, er is hier verder niets, en om hier uit te komen moet je dus die bergweg met al die bochten weer opklimmen. Voor mijn gevoel, no escape. We vertrekken dus direct (weer die 27 haarspeldbochten, ontbijt recycelen?) om richting Preikestolen te gaan en ook die kan alleen beklommen worden met goed weer. Daar gaan we dus maar eens even voor bidden!
Inmiddels is het 11 uur in de morgen en zijn wij aangekomen op de parkeerplaats waar de Kjerag wandeling begint (en mijn ontbijt is op de plaats van bestemming gebleven) . . . We waren er al een stukje voorbij toen Dick zich bedacht, ja hij is hem toch gaan doen! Hij liever dan ik. De honden vonden het maar helemaal niets dat zij niet meegingen, terwijl de voorbereidingen, de rugzak inpakken, hen toch al veel hoop gegeven had . . .
Ach en vandaag is het in NL Prinsjesdag en onze Remko kan niet meedoen met zijn paard, zo sneu voor hem (zijn zere pootje houdt hem tegen). Een schrale troost, gelukkig heeft hij wel een andere rol daar die dag dus kan hij er evengoed bij zijn!
Maandagmorgen 19 september. Nesland bij Åmot, een plaatsje bij weer zo'n schattig kerkje zomaar ergens in een dorpje. We hebben gisteren weer een hele mooie route gereden met prachtige herfstkleuren, want dat is hier al helemaal het geval! Alleen met een zonnetje zou het allemaal nog veel mooier zijn maar dat was helaas niet zo. Regen, bijna de hele dag. Toen wij van ons bergplekje afreden hadden we zelfs natte sneeuw! Dick is nog naar het museum geweest, ik niet, want het ging over de tweede wereldoorlog en dat heeft niet echt mijn belangstelling. Voor hem was het heel interessant en daarom kom ik er natuurlijk nog wel op terug met foto's er over. Op dit moment valt Noorwegen mij 100% mee, ik had er een ander idee bij. De mensen zijn heel vriendelijk en we vinden camperplaatsjes genoeg. En juist over dat laatste hadden we een hard hoofd. Het is natuurlijk ook zo dat wij veel mensen gesproken hebben die maar korte tijd hier in Noorwegen doorgebracht hebben en dan ook voornamelijk om langs de kust door te reizen naar de Noordkaap. Dan vind je ook absoluut niet de plekken waar wij altijd naar op zoek zijn! Vannacht heeft het de hele nacht geregend en nu? Jawel, de zon schijnt weer! Vandaag gaan we weer een stukje verder en op de routekaarten kun je wel zien dat wij nooit lange stukken rijden, en als we onderweg een leuk plekje zien dan stoppen we gewoon. We hebben ook lekker de tijd!
Zondagmorgen 18 september. Dezelfde plaats. Dick heeft gisteren de klim helemaal volbracht met de 4 meiden! Hij vertrok om 11.10 uur en kwam precies om 16.10 uur weer terug. Het bleek een heftig parcours te zijn over rotspaden . . . (hè wat jammer dat Billy en Liesje mij beletten om dit mee te maken
)
Het startpunt van deze, veel belopen, wandeling
was hier vlakbij. We stonden op een overvolle
parkeerplaats met allemaal zeer sporty types . .
. Ook veel jonge ouders met van die dragers op
hun rug met kleine kinderen! Wat een moed hebben
die! Het schijnt ook, dat jonge Noortjes geboren
worden met een rugzakje op en bergschoentjes
aan! Het is de hele dag droog gebleven met af en
toe flinke wolkenpartijen, en een steenkoude
wind. Dit was voor Roosje de eerste L. A. W. in
haar leven! Jammergenoeg geen foto's want Dick
had wel een fototoestel mee maar er zat geen
geheugenkaartje in . . . na de wandeling zijn
wij weer terug gereden naar dit stekje want we
(Dick) had logischerwijs geen zin meer om
nog verder te rijden. Eerst nog even water
getapt uit een watervalletje want ons water is
op. Nadat de honden hun eten gehad hadden zijn
zij gaan slapen en Roosje werd niet eerder
wakker dan 's avonds om half tien voor een bakje
water en een plasje! Ik heb de hele dag een
beetje zitten suffen, lezen, mailtjes
beantwoorden en aan de site werken. Ik
vond het eerlijk gezegd heel fijn, zo'n
rustdagje, lekker muziekje aan. Vannacht is het
gaan regenen en niet zo'n beetje ook, nu is het
af en toe droog met een keiharde wind en het is
steenkoud! Het was dus een kort rondje hondje
vanmorgen. Direct gaan wij het motortje weer
starten om verder te gaan en we willen naar een zg Noors arbeidersmuseum wat in Rjukan ligt.
Zaterdagmorgen 17 september. Ongeveer 12 km voor Rjukan. Vroeg vanmorgen. Niet leuk. Om half 7 moest Roosje nodig en om half 8 vond zij het tijd dat wij op stonden . . . wat wij als goed hondenluisteraars maar gedaan hebben . . . De eerste keer bleek het sprookjesachtig mooi te zijn buiten en inmiddels zit het helemaal potdicht van de mist. We hebben gisteren maar een klein stukje gereden. Het plan was om ongeveer 70 km verderop naar het dorpje Rjukan te gaan. Er bleek een forse wegomleiding te zijn en wij konden eigenlijk niet goed bedenken hoe de weg dan zou gaan en wilden ons laten verrassen. En dat bleek helemaal goed te zijn! Een mooie rit door de bergen (Gaustatoppen) over een weg die in de winter afgesloten is. Het was natuurlijk ook wolkeloos en dan zijn de uitzichten fenomenaal! Op een soort hoogvlakte zijn we gestopt voor de lunch en besloten om gelijk daar maar te blijven staan, vlees uit de vriezer en bbqen. Ook omdat wij wisten dat het vandaag duidelijk minder weer zou zijn. De honden hebben vandaag een kort rondje gehad en Dick wil straks met hen naar de top van de Gausta, dat is ongeveer 4 uur lopen. Maar inmiddels is het zo mistig dat het natuurlijk niet zo leuk is om die wandeling te doen. Hij overdenkt het nog even.
Vrijdag 16 september Heddal. Een wild plaatsje bij een gesloten, openluchtmuseum. Na een mooie rit gisteren door de provincie Telemark, waarbij het afwisselend, blauwe luchten en regenbuien waren, kwamen wij hier in de middag aan. Onderweg nog heerlijk een uurtje in de warme zon geluncht buiten, totdat de eerste druppels weer vielen. We wilden speciaal hier naar toe vanwege de oudste houten kerk, de Heddal Stavkirkje uit de 13e eeuw. Een prachtig kerkje die zich zo mooi liet zien in de stralende zon! Helaas gesloten na een kort seizoen net als het openlucht museum. Dat vinden wij ook zo zijn voordelen hebben want nu zijn wij de enige die daar op dat terrein rondlopen en de honden zijn dan ook niemand tot last . . . Enuh, door de raampjes kunnen we toch naar binnen kijken! Vannacht was het koud, jawel, het heeft zelfs gevroren, het dakraam was helemaal ijs! Het is nu dan ook prachtig weer met een strakblauwe lucht en we zegenen elke dag die zo kan zijn in dit seizoen . . .
Donderdag 15 september. Kjose, Noorwegen. Nou dat was me toch een stunt gisteren! Keurig een uur voor vertrektijd van de boot waren we ingecheckt en stonden we in de rij voor de boot. Het was onvoorstelbaar druk. Het duurde heel lang voor dat er actie kwam. Ja hoor, de eerste auto's konden oprijden. Steeds leger en leger werd het terrein om ons heen maar onze rij stond er nog, ja af en toe wel een autootje naar voren opschuiven maar dat was het dan ook wel. Overal van die drukke, grappige, bellende, en met van die kleine vrachtautootjes rijdende Playmobielmannetjes. Wij voelden langzamerhand nattigheid . . . Ja hoor daar kwam een Playmobielmannetje aan. Oh sorry sorry, heel erg, de boot is vol, u kunt er niet meer bij . . . Ook de auto voor ons kon er niet meer bij! Alleen wij tweeën dus! Het was inderdaad heel erg druk want dit was de eerste boot, sinds dagen na de storm die weer over ging varen. Wij moesten maar even naar het kantoor gaan om te overleggen wat nu. Nou ja, zeiden wij, dan de volgende boot maar. Dick stapte uit om nog even 'onze' vertrekkende boot te fotograferen en daar kwam weer een Playmobieltje aan. 'Als u nu direct beslist kunt u met de andere boot over varen maar dan naar Larvik', een plaats die in onze beleving een klein stukje oostelijker ligt . . . Ik schreeuwde de longen uit mijn lijf om Dick weer terug te roepen. Snel moesten wij onze tickets omruilen en het is niet te geloven, die immense boot bleek op ons te wachten, en dat is best een raar gevoel hoor! Achter ons ging de klep dicht. O ja, ook niet onbelangrijk, toen Dick de tickets kwam omruilen kwamen er 1001 excuses en . . . het geld van de tickets zal op onze rekening teruggeboekt worden en wij mochten gratis overvaren! Eenmaal op de boot, alles ging ook zo razendnsel op het laatst, gingen wij eens kijken waar Larvik nou eigenlijk wel ligt . . . Toen wij ontdekten dat het wel ruim 200 km oostelijker lag barstten wij in lachen uit! Dat was wel totaal afwijkend van onze plannen, wij werden er helemaal melig van! OK het was gratis, dachten deze NLers . . . Goed, de bootreis verliep helemaal geweldig, het eerste stuk was wel wat ruwe zee, maar goed uit te houden. Daarna zijn we naar buiten gegaan, met inmiddels een strak blauwe lucht, heerlijk op het dek in de zon gezeten/gelegen van deze superluxe snelle boot, super, echt genieten! Halverwege nog een happie gegeten binnen en om kwart voor vijf in de middag kwamen we aan. De honden waren wel heel blij dat zij ons weer zagen en toen wij van de boot af kwamen zijn we gelijk een plasplaatsje voor de meiden gaan zoeken, want het was toch wel een lange lig voor ze! Wij wilden gelijk een dongel kopen in Larvik maar dat bleek (natuurlijk) niet eenvoudig, heel gek, overal uitverkocht! Uiteindelijk aan de buitenkant van het stadje bleek nog een klein winkelcentrumpje te zijn en daar hadden ze er nog eentje. Na het installeren (ging ook niet eenvoudig) zijn wij de stad uitgereden en zijn op een parkeerplaats met wat groen in dit dorpje blijven staan. Direct gaan wij kijken hoe wij nu verder gaan.
Woensdag 14 september, Uggerby strand in de buurt van Hirtshals. Ja toch onze zin gedaan, overnacht op het strand, nou niet helemaal maar toch . . . er vlak naast. Gisteren een mooie rit door Denemarken, lieflijk landschap wat nog lieflijker kan zijn bij mooi weer . . . Veel regenbuien en harde wind. Toch nog even het strand bij Ribe bekeken en daar kwamen wij Duitsers tegen met twee Engelse Setters, dat gebeurt je ook niet dagelijks. Bij aankomst hier gistermiddag is Dick gelijk met de meiden een strandwandeling gaan maken wat zij weer heerlijk vonden. Ditzelfde heb ben we vanmorgen gedaan. Terug bij de camper werden wij opgewacht door een boze Deense dame . . . Het is verboden om in Denemarken met je honden los te lopen . . . Volgens mij was deze vrouw niet helemaal okselfris, zoals wij dat noemen. Zij had notabene zelf ook een hond bij zich, ja wel al weg gestopt in de auto, kon zeker niet bij andere honden. Enuh, de ene na de andere Deen met hond komt hier naar het strand en allemaal los lopen! Nou ja, het moet ook altijd wel een keer gebeuren natuurlijk dat mensen je terecht moeten wijzen . . . Tja, en dan hebben ze aan ons een goeie. Wij houden ons altijd keurig aan de regeltjes maar vinden wel dat het redelijk moet zijn (in onze ogen dan) Een verlaten strand in herfstomstandigheden kan niet verboden voor onaangelijnde honden zijn. En dan vertrekken wij direct naar de boot, zo leuk altijd! Gelukkig is de wind wat afgenomen . . .
Dinsdag 13 september. Denemarken, Stensbaek Plantage, een prachtig heide gebied in de buurt van Gram in Zuid Jutland. Toen wij gisteren de grens met Denemarken over gingen begon het te regenen. Ook werden wij de autobaan zat en besloten maar 45 graden links uit de flank te gaan richting Ribe. Het leek ons wel leuk om eens op het strand de nacht door te brengen. Halverwege de weg er naar toe reden wij door dit heidegebied en zagen een bord staan dat er een P plaats was 1000 meter verderop het heidepad in. Ja, natuurlijk dat hebben we gedaan! Een schitterende plek, doodstil, veilig voor de meiden, midden op de heide! Natuurlijk gelijk een wandeling gemaakt waarbij Muisje ons verraste met een wentelgeur . . . VERSCHRIKKELIJK, wat een stank! Inmiddels regende het ook behoorlijk. En net als in NL, storm . . . Laat in de avond, toen het droog was hebben wij in het donker nog een rondje heide gelopen wat de honden bijzonder op prijs stelden! Het was ook een mooi gezicht, vooral Roosje zag je heel goed in de maneschijn scheuren door de heide, zo leuk! Op het laatste moment zag Roosje nog kans om ons op een vette lucht van humane uitwerpselen te trakteren . . . NEE dat is niet leuk . . . Vannacht is het droog gebleven en heeft het verschrikkelijk gestormd, we stonden te schudden op de bandjes! Net zijn we terug gekomen van een lange, enerverende wandeling door de heide waarbij we het lekker droog gehad hebben. Maar nog steeds stormt het . . . ik hou mijn hart vast voor morgen . . .
Maandag 12 september. Wildeshausen (D) Een hele mooie camperplaats met plaats voor 17 campers! Je kunt ook zelfs stroom 'krijgen'. En dan zijn we zo alweer in het camperritme gerold, dat kost geen enkele moeite, ja andersom wel . . . Gisteren hebben we een heel leuke middag gehad op een prachtige locatie aan de heide bij Rozendaal (Arnhem) Heel leuk, 5 van de 6 pups, inclusief pa en ma waren aanwezig! Roosje en haar twee oranje broertjes lijken sprekend op elkaar! Ook pa is natuurlijk oranje en heeft zijn uiterlijk goed doorgegeven aan zijn kinderen! Prachtig om dat stel samen te zien spelen en rennen over de heide! Christa en Belinda hadden ook goed voor de inwendige mens gezorgd! Ook Muisje vond het allemaal prachtig en heeft zelfs de heidewandeling los mee gelopen! Aan het eind van de middag zijn we gaan rijden en richting noorden, en bij Wildeshausen zijn we dus gestopt (tijd weten we niet meer) Onderweg natuurlijk nog even een echte Duitse braadworst gescoord . . . En om half tien gingen wij aan het eind van ons latijn naar bed. Dat had wel als resultaat dat Roosje er vanmorgen om half 8 al uit moest en toen zijn we maar gewoon opgestaan. Rondje hondje, wel een beetje klein dit maal. Nu even koffie en dan starten we het motortje weer.
Zondag 11 september. En dan is het alweer zo ver. Eerst natuurlijk even stil staan bij de ramp van 10 jaar geleden, iets wat wij nooit zullen vergeten.
Zoals ik al in de gordonsite heb geschreven, het is weer een lekker hectisch gebeuren voor de Zwartjes de deur achter zich dicht kunnen trekken . . . Gatverdamme wat is dit toch altijd een vervelende tijd. Al dat opruimen, schoonmaken en weet ik veel allemaal nog meer. Maar goed, de bedoeling is dat wij nu over 3 kwartier de straat uitrijden en dan is al het huishoudelijke leed weer geleden . . .
Zondag 4 september. Nog een weekje aftellen . . . Ik had de ferry maatschappij 'Corlorline' een aardig mailtje gestuurd met de vraag of ik mijn 'lovely, well educated dog (female) during the trip ' bij mij mocht houden. Ik kreeg een heel vriendelijk mailtje terug dat dat dus niet kan. Ik heb maar niet gesproken over 4 honden . . . Wel mag je haar tijdens de reis gewoon opzoeken in je camper. Ik denk niet dat ik dat doe want dan maak je hen volgens mij alleen maar onrustig. Kortom, de lezers die mij kennen weten dat dit een moeilijk puntje voor mij is . . .
Woensdag 24 augustus. Zo de eerste aanzet tot een 'welverdiende' vakantie is er al weer . . . Maar of het uiterlijk van de site zo blijft is bij mij niet te voorspellen!
Wij vertrekken op 11 september allereerst naar Doetinchem waar wij een nestdag van Roosje hebben. Ik verheug mij hier erg op want dan kan ik haar broertjes en zusjes ook gelijk zien. Daarbij een leuke foto maken van pap, mam en kroost! Na deze dag gaan wij richting Denemarken want wij hebben een overtocht geboekt van Hirtshals naar Kristiansand in Noorwegen op 14 september. n wij richting Denemarken. eerste staat er in . . .